y, n - nn, f - v,hv - kv o.fl.

Veldu rétt!

Þegar hún er komi út í fjósið og fari að mjólka krnar herir hún að þar

kemur einver. Sá helsar henni og hún tekur því vel. Hann bður hana þá

að lofa sér að hvla hjá henni uppi í moðbásnum, en Helga þvernetar því.

Ítrekaði hann bæn sína nokkrum sinnum en hún netar því ataf. Fer hann

burtu við svo búið en Helga heldur áfram að mjólka. Skömmu eftir herir hún að

gngið er inn í fjósið að nju. Er henni enn helsað og herir hún að

það er kvemaður. Hún tekur kveðjui vel. Hin aðkomna þakkar þá Helgu

alúðlega fyrir barnið sitt og frir það að hún hafi ekki orðið við bón

mannsis síns í fjósinu, og um leð réttir hún að henni fataböggul sem hún

bður hana ega. „Ætla ég svo til," segir aðkomna konan, „að í böli

þeum séu föt handa þér sem þú verðir sæmd af að bera á þínum heiðursdgi

og er þar í belti sem ekki mun verða þér þá til mikunar. En þú munt verða

ukona og eignast bskup frir mann. Skaltu aldrei farga fötum þessum og

ekki bera þau frr en þú gftist." Helga tekur við bölinum og þakkar

frir gjöfina. Gngur nú konan út og Helga fer inn þegar hún er búin í

fjósiu. Amaðist nginn við henni, heldur gaf fólkið henni gngrúm í

bænum. Settist hún upp í rúmið aftur og fór að lesa í bókii sinni. Undir

dginn fór fólkið að smáfara burtu og með dgi var það allt farið og lét

eins og það hvorki sæi Helgu né herði og eins gerði hún við það. Þegar Helga

var ein orði fór hún að skoða í böulinn og sá að álfkona hafði

gefið sér mestu drindisföt, en þó bar beltið lngt af öðru. Gemdi hún nú

ulinn vandlega.

Athuga villur
Fá útskýringar
Reyna aftur
Fyrra verkefni
Næsta verkefni
Á forsíðu