Table of Contents Table of Contents
Previous Page  25 / 92 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 25 / 92 Next Page
Page Background

23

samskiptum við þá fyrrnefndu. Ef grunur vaknar um að andlegt ofbeldi

geti verið á ferð heima má hafa í huga:

Merki um skeytingarleysi í garð barns.

Að orð falli endurtekið sem sýna lítinn skilning á þörfum barns.

Illt umtal eða áfellisdóma í garð barns sem virðist tilefnislaust.

Vegna þess hve illgreinanlegt andlegt ofbeldi er og þar eð afleiðingar geta

verið alvarlegar er sérstök ástæða til að gefa slíku gaum. Vaxandi skilning-

ur er á alvarlegum afleiðingum andlegs ofbeldis fyrir börn. Kennarar og

námsráðgjafar geta hjálpað þessum börnum með því að treysta við þau

tilfinningatengsl á meðan á skólagöngu þeirra stendur. Slík tengsl geta

verið barni ómetanleg bæði á meðan og eftir að tekið er á vandanum.

Líkamlegt ofbeldi

Með líkamlegu ofbeldi er átt við að slá barn með hendi, staf, ól eða

öðrum hlut, löðrunga, sparka, hrista, kasta því, kæfa, brenna, stinga eða

særa barn með vopni (Miller-Perrin og Perrin, 2007). Barnaréttarnefnd

Sameinuðu þjóðanna skilgreinir líkamlegar refsingar sem allar þær refs-

ingar þar sem beitt er líkamlegu valdi með það að markmiði að valda

einhverjum sársauka eða óþægindum, sama hversu smávægilegum (sjá

í Steinunn Bergmann, 2010).

Áhrif líkamlegs ofbeldis eru áverkar, afmyndun, fötlun og í versta falli

dauði. Áhrifin geta líka verið geðræn eða vitsmunaleg, hegðunar- eða

félagsleg. Árásargirni og svonefnd andfélagsleg hegðun eru talin einna

algengustu einkenni hjá börnum sem beitt eru líkamlegu ofbeldi (Mill-

er-Perrin og Perrin, 2007). Jafnframt er algengt að börn byrgi vanlíðan

sína inni og að þau eigi erfitt tilfinningalega og í samskiptum, svipað og

nefnt var um andlegt ofbeldi, svo sem vinafæð þeirra.

Barnið getur borið merki líkamlegs ofbeldis, eins og t.d. marbletti, bruna-

sár eða beinbrot sem barnið og/eða foreldrar reyna að fela og eiga erfitt

með að útskýra á trúverðugan hátt. Hins vegar er ekki alltaf um sjáanlega

áverka að ræða þó að ofbeldið sé alvarlegt. Líkamlegar refsingar teljast

til þessa ofbeldis, enda er slíkt til þess fallið að valda börnum andlegu

(og líkamlegu) tjóni.

Mikilvægt er að allir, þar með talið starfslið skóla, átti sig á því að merki

um líkamlegt ofbeldi eru ýmist sýnileg eða ósýnileg. En hvernig getum við

vitað hvort barn hefur slasast óvart eða vegna líkamlegs ofbeldis? Til eru